En plots sta je voor je 100ste verjaardag!

Lang zal ze leven, Lang zal ze leven...in de Gloria, in de Gloria!

Wat zouden ze in godsnaam bedoelen met leven in de Gloria. Vrij vertaald is het alle eer aan de jarige.

Ik haat het vieren van mijn verjaardag. Niet dat ik me eeuwig jong wil voelen maar al die aandacht die per se op die dag aan je moet besteed worden. Ik vraag me dan ook altijd af wie zijn honderdste verjaardag nog wel echt graag viert.

Als een bewoner gezegend is om 100 jaar te worden dan wordt deze dag heel groots gevierd in ons woonzorgcentrum. Er gaan wekenlange voorbereidingen aan vooraf. Het feestmenu wordt volgens de wensen van de jarige samengesteld. Kreeft en kaviaar zijn te duur, de rest is mogelijk zelfs spek met lekkere "stoemp" zijn ooit al geserveerd. Er wordt nieuwe kleding gekocht, de muzikanten worden op de agenda genoteerd en alle bewoners zijn welkom op deze feestdag.

Een bewoner neemt het initiatief om voor een verjaardagscadeau geld in te zamelen en samen met nog andere dames gaan ze samen met de directeur, die gemobiliseerd is als chauffeur, shoppen.

Voor onze jarige begint de dag bij de kapper. Haar gezicht wordt opgefleurd met een kleurtje op de wangen , zilveren oogschaduw en als finishing touch een felrode lippenstift.

Er volgen vele felicitaties, knuffels en kussen van medebewoners, familie en verpleging. Iedereen is gul met verjaardagskaarten en bloemen en telkens zie ik heel veel glinsteringen in de ogen van de jarige en merk je dat zij echt haar geboortedag viert. Onze VIP zit tijdens het feestmaal aan de eretafel, omringd door haar familie en op de beste plaats bij het optreden van de entertainers. Er volgt nog een grote roomtaart met heel veel  vuurwerk van kleurrijke sterretjes en na dit alles wordt er met de overgebleven feestvierders nog gezellig nagekeuveld.

Maar helaas de tand des tijds maakt dat onze 100-jarige niet meer zo fit is om nog tot in de vroege uurtje door te gaan. Haar feestdag eindigt op een vroeg avonduur, in haar kamer met de verpleging. Nog nagenietend en al mijmerend nakaartend zucht ze : "Ach, wat is het leven toch kort".

Ik kan niet wachten om honderd te worden!