A Christmas Carol
Het was kerstdag en de eerste zonnestraal
verscheen reeds over de horizon. Pa konijn moest zich haasten. Zo hard hij kon
reikte hij naar de appels maar ze hingen veel te hoog. Klimmen kon hij niet en
zijn tanden waren te klein om de boom door te knagen. Willy had hulp nodig.
“Goeiemorgen Willy” klonk het slaperig door
de smartphone van pa konijn.
“Rudy Rudolf?” vroeg Willy vertwijfeld. Een
nors gegrom klonk aan de andere kant van de lijn.
“Ik heb je dringend nodig man. Ik heb in het
dorp een boom met prachtige appels gevonden maar ze hangen te hoog voor mij. Kan
je me effe helpen?”
“Tuurlijk, maar ik ben groot en wil niet als
hertenragout op het bord van een mens belanden. Wat zit er in voor mij? “
“Willen we de buit in twee delen?” Willy had
geen keuze. Het was dit of niets voor kerstmis.
Even later stond Rudy met pa konijn te overleggen
hoe ze alle appels uit de boom zouden krijgen.
“De spar staat in een pot. Ik kan hem
makkelijk met mijn gewei omverduwen en dan kunnen we stilletjes alle appels
oprapen nog voor de mensen ontwaken.” Pa konijn knikte goedkeurend. De engel in
de boom bleef vreedzaam glimlachen.
Even later smakte de mooi versierde kerstboom
met veel kabaal tegen de vlakte. De engel rolde langs de oprijlaan naar de
straat. Kerstlichtjes hadden zich verstrengeld in het gewei van Rudy Rudolf.
Zo snel ze konden verzamelden de twee dieren
hun buit. De allerlaatste appel werd gedeeld en smakelijk opgepeuzeld.
Uit het niets stonden er plots twee kleine
mensjes met grote ogen te staren naar een opgesmukt hert en een konijn met een
stuk appel in zijn bek. Als pijlen uit een boog schoten de twee opgeschrikte dieren
door de straat recht het bos in.
Twee kindertjes huppelden opgetogen naar
binnen. “Mama, papa, kom kijken! De kerstman is tegen onze kerstboom gevlogen
en Rudolf het rendier heeft alle appels opgegeten! De paashaas was er ook bij. Nu
krijgen we zeker kerstcadeautjes én paaseieren!”
Reacties
Een reactie posten