Radiostemmen uit het verleden

Aan de muur in zijn woonkamer, boven de commode prijkt sinds vandaag het gloednieuwe certificaat, netjes omlijst en eigenhandig getekend door de directie. Leonard straalt en glimlacht ontspannen. Nu mag hij hier zeker blijven. Nu kan hij iedereen, die beweert dat hij hier weg moet, zijn officiële certificaat laten zien!

Een week geleden kwam Leon ons ongerust vragen of hij hier wel echt mocht blijven wonen. Hij vertelde ons dat er in de flat naast hem, luid en hardop werd "gefluisterd" dat hij hier weg moest. Deze stemmen vertelden hem dat hij door en door slecht was en moest verhuizen. Maar hij was niet slecht! Het was Leon die slecht was, opperde hij nog met volle overtuiging en hij was niet die Leon waarover er werd geroddeld, want zijn naam was immers Leonard.
Vanaf dan mocht je hem enkel nog maar aanspreken met "Leonard". Elke dag kwam hij vriendelijk, maar met enige angst in zijn ogen, vertellen hoe buren hem het leven zuur maakten. Dan werd er over hem geroddeld in de gang, een dag later fluisterden boosaardige tongen, tijdens zijn middaglunch in de eetruimte, verzinsels over hoe slecht Leonard wel moest zijn . Zelfs op de radio hoorde hij stemmen die hem fluisterden dat hij geen schijn van kans maakte om hier te mogen blijven wonen.

Bert, onze hoofdverpleegkundige, onderzocht grondig of er eventueel bewoners waren die Leonard minachtten en hem hier buiten wilden. We mogen beweringen nooit afdoen als hersenspinsels. Er kan hierin altijd een waarheid schuilen en daarom werd alles ernstig onderzocht en nagegaan of er wel degelijk mensen waren die Leonard haatten. Maar helaas was er nergens ook maar enig spoor van waarheid te bespeuren.

Zijn broers en zussen beseften niet dat Leonard een probleem had en geloofden dat deze man werd weggepest door "buur"-bewoners.
Tot op de dag dat Leonard teneergeslagen en ten einde raad aan zijn broer Toon vertelde dat er giftige tongen op de radio over hem slechte dingen spraken. Voor Toon was de maat nu vol. Verblind door al zijn kwaadheid ging hij op zoek naar de radiostemmen in onze ontmoetingsruimte. En hij vond 2 dames die naast de radio een gezellige babbel hadden. De radio was afgestemd op een populaire nationale zender met gouwe ouwe muziek. Een gezellige schlager klonk door de ruimte.
"Wie heeft hier op de radio gezegd dat onze Leon een slecht mens is!" sprak hij verbolgen en boos tegen deze vriendelijke dames. Geschrokken door zijn toorn, verwees de jongste dame de kwade broer Toon naar onze kantoren. Want daar zouden ze wel weten wie de stem van de radio was!

Op een vastberaden tred kwam Toon aan in ons kantoor. Met een stem van ingehouden woede maar net nog voorzichtig genoeg om beleefd over te komen, vroeg Toon me wie hier de radio-uitzending maakte! Hoe moeilijk was het om hier een eerlijk antwoord op te geven. Hij wou maar niet begrijpen dat dit gewoon de nationale zender was die iedereen kon ontvangen en dat wij geen radioprogramma's maakten.
Ik heb dan maar alle moed bijeengeschraapt en hem voorzichtig gevraagd : "Het is misschien mogelijk dat Leon stemmen hoort die er niet zijn?" Je zag in Toon's ogen dat voor hem alle puzzelstukjes plots in elkaar vielen. Hij begreep mijn simpele vraag en gaf met een kleine zachte stem toe, dat dit het wel eens kon zijn. Alle woede maakte plaats voor een zachte droefheid. De man verontschuldigde zich en wist nu dat hij de zware taak had om zijn broer in te lichten over radiostemmen die er niet waren.

Hoe konden we Leon nu terug rustig en gelukkig maken... . In samenspraak met zijn broers en zussen hebben we een plechtig certificaat gemaakt waarop in grote letters staat geschreven:

Hierbij, genaamd, de directie, verklaren wij dat dhr. Van Leeuwen Leonard hier altijd mag wonen, zolang hij zelf wil.
VOOR AKKOORD
DE DIRECTIE

De rust is weergekeerd. Leon is gelukkig en als de stemmen hem weer bedreigen, heeft hij zijn wapen. Het gloednieuwe wapen dat aan de muur hangt én eigenhandig is getekend door de directie én hem verzekert dat hij mag blijven!

Soms ben ik in een filosofische bui en vraag me dan af hoe het komt dat iemand zo verdiept is in stemmen die voor ons niet waar te nemen zijn en dat het iemands hele doen en laten beheerst. Ik weet dat deze lieve rijzig man vroeger cipier is geweest in een gevangenis waar de zwaarste criminelen vastzaten . Zijn privéleven was er ook een van tegenslagen en verdriet. Ik kan me inbeelden dat die man tijdens zijn werk en privéleven zoveel heeft meegemaakt waarin hij zo sterk gevoelens van woede, angst, schuld, en verdriet heeft ondergaan, dat zijn geest nog steeds naschokt en probeert zijn verleden te verwerken. Zou het niet kunnen zijn dat deze radiostemmen in het heden, ingrijpende gebeurtenissen met opgekropte gevoelens vanuit het verleden weerspiegelen?