het bos

"Hier is het Marelle. Zie je? Daar op het hoogste plateau. Ik herinner het me nog alsof het gisteren was. We waren net achttien. Zo knap en lief als zij had ik nog nooit in mijn hele leven gezien. We waren dartel en speels en tot over onze oren verliefd.  

Het is hier nog altijd even adembenemend mooi als toen. Ik dacht, het is nu of nooit, Marelle. Daar, onder die boom, heb ik haar voor het eerst gekust. De wereld bestond alleen nog uit zij en ik en deze plek. Onze plek. De zon heeft nooit nog zo stralend geschenen als toen. 

Weet je Marelle, ze is er al heel lang niet meer. Elk jaar, in de herfst, kom ik hier. 

Waarom? Ik voel de wind die zachtjes mijn wangen streelt. Ik hoor de bomen fluisteren. Zelfs het eekhoorntje, daar hoog in de boom, kijkt me aan alsof het me al jaren kent. Ik ben er van overtuigd Marelle. Zij is het!

Wat zou ik toch zo graag naar haar toe willen gaan. Ik voel het gewoon dat ze hier, onder onze boom op me wacht. Hoor je dat?  Hoor je haar fluisteren? Huil toch niet mijn liefste. Het komt wel goed, ik blijf altijd bij je".