Het is altijd hemelsblauw aan de overkant

Op de maan woonde het meisje Mitzuko. ’s Morgens als de planeet Aarde aan de hemel verscheen, zag ze er wezens dansen en zingen. Golven wuifden zachtjes op de muziek van een violist. Ze staarde naar het helder hemelsblauwe met slierten witte wolken. Een regenboog verbond noord, oost, zuid en west.

Waar Mitzuko woonde was het stil in oneindige tinten monochroom grijs. 's Avonds als het laatste schijnsel van de aarde achter de horizon verdween, restte haar enkel nog dromen van "Planet Paradise".

Nooit zou ze weten dat ook deze maagdelijk blauwe bol een heel donkere kant had.